Page 141 - Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi. Arie Aksztajn (Eckstein) - Ulica Dolna.

– Wiem, co się dzieje w twoim sercu, i to jest dobre. Dopóki nienawidzisz,
nie jesteś stracony. Ci, którzy się pogodzili, to najgorsze ze wszystkiego.
To była jedna z lekcji Maksa. Bolesna lekcja. A ból podobny był do
mrocznego cienia, który rozsiadł się w moim sercu i obawiam się, że zo-
stanie tam na zawsze. Ale dziękuję mu za to, bo w jego towarzystwie czuję,
że jesteśmy jednakowi, że nie jest to kolejna osoba, która mówi, że jestem
jeszcze dzieckiem.
– Awrumie Lajb, nie wolno ci zapomnieć, że oprócz nienawiści są też na
świecie inne rzeczy. Są kwiaty w ogrodach i mają cudowny zapach. Są ptaki,
co skaczą po ziemi, jakby grały w klasy. W witrynach sklepów są błyszczące
rowery, piłki nożne. I jeszcze, no proszę, słyszysz orkiestrę strażacką? To taka
orkiestra, że nawet jak nie masz siły iść i jesteś głodny, ta muzyka stawia cię
na nogi.
Obydwaj wracamy żwawym krokiem do knajpy. W rytm bębnów. W knajpie
czeka już na mnie Chusidel. Prawie o nim zapomniałem. Koło niego siedzi
Lejzer Wąsik. Usiłuję podsłuchać, o czym rozmawiają. Temu Wąsikowi bardzo
pasuje jego nazwisko. Jest malutki i wyschnięty, wbity w czerwonawy płaszcz.
Z płaszcza sterczy długi nochal, na nochalu opiera się kaszkiet w tym samym
kolorze. Szmil Grib twierdzi, że jeśli ojciec wygląda jak pchła, to dzieci na
pewno będą podobne do wszy, a żona do karalucha. Lejzer Wąsik ma opinię
kapusia, więc w jego obecności nie należy za dużo gadać.
Chusidel ścisza głos i szepcze mi do ucha:
– Wczoraj nie mogłem przyjść. Przygotowałem narzędzia do naszej ro-
boty. Awrumie Lajb, wszystkiego się dowiedziałem. Wyjdziemy z tego jako
milionerzy. Wszystko sprawdziłem. To żadna praca, tylko dziecinna zabawa.
Uwiniemy się z tym w pół godziny. Awrumie Lajb, masz szczęście, że mnie
spotkałeś. Na mnie możesz polegać. Jak nam się uda z robotą, oddamy Bogu
dziesięć procent.
– Ile to jest dziesięć procent?
– Z każdych dziesięciu złotych jeden dla Boga.
– A co Bóg zrobi ze swoją częścią?
Chusidel zmieszał się. Próbuje odpowiedzieć na moje pytanie, nie daje
rady, prawie się pogniewał.
– Awrumie Lajb, nie myśl o tym. Najpierw musimy się uporać z robotą,
a potem wszystko przyjdzie we właściwym czasie. Wyruszymy o jedenastej
wieczorem. Jak usłyszysz gwizdnięcie, wyślizgniesz się na dwór tak, żeby nikt
cię nie zobaczył. 139