Page 27 - Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi. Naród Zatracenia.

Chciałem wszystko
wytłumaczyć,
powiedzieć, że najpierw
to była tylko zabawa,
a potem bałem się
wyrzucenia przez
okno, ale nie mogłem
wydobyć z siebie
głosu.

Ciotka zabrała
Esterkę do siebie,
a mnie, przybłędę,
oddała do sierocińca.
Jak mógłbym się
jej przeciwstawić?
Byłem przecież nikim
i straciłem mowę.
Nie mogłem nawet
powiedzieć Esterce:
„Do widzenia…”.

Kiedy strażacy ugasili ogień,
przybiegła ciotka Esterki,
przyrodnia siostra Ruma. Nie lubiła
mnie. Powiedziała, że Rum zginął
przeze mnie i że sprowadziłem na niego
nieszczęście. Esterka zanosiła się
od płaczu. Trzymała mnie za rękę,
ale ja wiedziałem, że nic już
nie będzie tak, jak dawniej.

26 27