Page 218 - Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi. Chava Rosenfarb „Między miasteczkiem i Łodzią. Opowieść o miłości”.

nagle zniknęła z jego życia, ciągle żywił wobec niej jakieś podejrzenia. Nie mógł
pojąć jej zagadkowego zachowania, jej dziwnych nastrojów i nie wiedział, jak je
sobie tłumaczyć. A chociaż zdawał sobie sprawę, że jego podejrzenia są bezsen-
sowne, pozwalał się im ponosić w gąszcz niepokojów i obaw. Im mocniej czuł
się z nią związany, im bardziej chciał się z nią ożenić, tym mniej pewnie czuł się
wobec niej. Dlatego też patrzył teraz na nią z podejrzliwym, krzywym uśmiechem,
który daremnie próbował ukryć. Przy Binele nie potrafił być dobrym aktorem. Im
bardziej mu na czymś zależało, tym gorzej grał. Często myślał, że może powinien
się uczyć tej sztuki od niej, od Binele.
Nachylił się do niej i zapytał:
– Nie odgrywasz przede mną komedii?
– Jakiej komedii? – zdenerwowała się jak zwykle, kiedy zaczynał męczyć ją
swoimi irracjonalnymi, obłąkanymi podejrzeniami, robiąc z siebie głupca. – Może
chcesz z powrotem pierścionek?
– Nie chcę z powrotem pierścionka. Ale mogłabyś mi powiedzieć.
– Co powiedzieć?
– Że… że chcesz się zapisać do „Harfy”. Ja ci od razu powiedziałem, że należę
do Poalej Syjon. Między narzeczonymi nie powinno być żadnej konspiracji, żad-
nych tajemnic, ponieważ mąż i żona są jednym ciałem.
– Nie jesteśmy jeszcze mężem i żoną.
– Ale wkrótce będziemy, czyż nie?
– Oczywiście, że tak.
– Czy nie uważasz więc, że między mężem i żoną nie powinno być żadnych
tajemnic?
– Oczywiście… – odpowiedziała, a on nie był pewien, czy miała na myśli
„oczywiście, że tak”, czy „oczywiście, że nie”. – Dlaczego więc robisz taką tajem-
nicę z „Harfy”? Nie możesz mi powiedzieć od razu, jak cię pytam – co to jest?
– Naprawdę nie wiesz?
– Mojsze! – zawołała, tracąc panowanie nad sobą. Tego dnia nie miała do
niego zbyt wiele cierpliwości.
– „Harfa” to nazwa bundowskiego klubu. Jak będę cię odprowadzał do domu,
pokażę ci budynek. Możesz należeć, gdzie chcesz. Chcę tylko, żebyś była wobec
mnie szczera. I jeśli chcesz jeszcze coś wiedzieć, to bundyści nie są lepsi od
bolszewików.
Tego wieczora Mojsze mówił bardzo dużo o syjonizmie i Erec Isroel. Binele
myślała o Jojnem Swołoczy, który – jak opowiedziały jej przyjaciółki z fabryki,
gdzie wcześniej pracowała, został wcielony do rosyjskiej armii. Od tego czasu
wszelki słuch po nim zaginął i Binele była pewna, że Jojne jest w Erec Isroel.
Przyszło jej do głowy, że nie byłoby źle, gdyby i Mojsze też się zapakował i tam
pojechał – miałaby wtedy spokojną głowę.
Mówiąc, Mojsze wplatał wiele obcych słów, co chwilę powtarzał „lewica”
218 i „prawica” i Binele niewiele z tego rozumiała. Kiedy jednak zaczął mówić o ży-