Page 455 - Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi. Chava Rosenfarb - Listy do Abraszy.
P. 455

Żywię ciepłe uczucia wobec rodziny i nawiązuję bliższą więź z Wierką. Nasze
             sprzeczki kończą się i coraz częściej wdajemy się w poufałe rozmowy, chociaż
             o drugorzędnych sprawach. Wierka jest cierpliwa, przystępna i opowiada mi
             chętnie o swoich przyjaciołach i sobie. Jednak jakaś część niej pozostaje dla
             mnie obca i pełna zagadek. Ja również powstrzymuję się od odkrycia przed nią
             tego, co leży na dnie mego serca. Każda z nas żyje swoim własnym życiem i myśli
             o własnej przyszłości. Żyjemy dla niej, tak samo jak nasi rodzice. Chociaż teraz
             nie czuję się dłużej gorsza od Wierki, zazdrość o nią wciąż tkwi gdzieś głęboko
             we mnie, niczym narośl. Jednak przez to, że tak długo żyłam, nosząc ją w sercu,
             nie zdaję sobie już z niej sprawy.
                Najlepiej czuję się w relacji z Nońkiem. Z nim kontakt jest najłatwiejszy, beztro-
             ski. Lubię na niego patrzeć. Ma w sobie chłopięcy wdzięk i wrażliwość. Rysy jego
             twarzy są szlachetne i delikatne. Nie mogę powstrzymać się od przeczesywania
             palcami jego krótkich, brązowych włosów. W odkrywaniu przez niego świata
             jest swoista świeżość i oryginalność, podobnie jak w jego sposobie wyrażania
             się, który powoduje, iż wracam myślami do moich własnych lat dziecinnych i do
             samych korzeni mowy. Jest to zabawne i intrygujące. Dzięki Nońkowi opanowuje
             mnie nagle pragnienie, by zostać nauczycielką, lecz nie jakąś zwyczajną, tylko
             reformatorką systemu szkolnictwa w globalnym wymiarze – pedagogiem z wi-
             zją. Jestem przekonana, iż szkoła jako instytucja edukacyjna poniosła zupełną
             porażkę, że niweczy urok dzieciństwa, psuje naturalne wyczucie piękna, podci-
             na skrzydła fantazji dziecka i tępi jego wrodzoną kreatywność. Książka Sigrid
             Undset 319  pt. Szczęśliwy wiek 320  jest moją biblią.
                W Moskwie mają miejsce procesy sowieckich przywódców. W Hiszpanii trwa
             wojna domowa. Szaleństwo rozpętane przez Hitlera i Mussoliniego rozprzestrze-
             nia się i sięga progów Polski. Atmosfera podczas Twoich wizyt w naszym domu,
             Abraszo, które zwykły być radosnymi wydarzeniami, zostaje zatruta zażartymi
             dyskusjami między Tobą a Jankewem. Jeśli bierze w nich udział również Wowa
             Cederbojm, muszę wybiec z mieszkania. Nie mogę pojąć, dlaczego jesteście
             tak wściekli na siebie nawzajem. Wszyscy trzej zgadzacie się, jeśli chodzi o mo-
             skiewskie procesy, wojnę domową w Hiszpanii czy umacnianie się faszyzmu
             i całą okropną sytuację polityczną na świecie. Wasze opinie różnią się jednak
             całkowicie w kwestiach dotyczących żydowskiego losu i znalezienia rozwiąza-
             nia dla żydowskiego narodu. Chociaż Ty i tata jesteście coraz silniej do siebie
             przywiązani, ideowo coraz bardziej oddalacie się od siebie. Obaj martwicie się



             319   Sigrid Undset (1882-1949) – norweska pisarka, autorka powieści i opowiadań, w 1928 r. otrzy-
                mała Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury.
             320   Szczęśliwy wiek – powieść Sigrid Undset  z 1908 r., której tematem jest romantyczna miłość mło-
                dych dziewcząt i moralny konflikt pomiędzy obowiązkami społecznymi i oczekiwaniami rodziny
                a dążeniem do wolności i swobodnego rozwoju.                      453
   450   451   452   453   454   455   456   457   458   459   460