Page 182 - Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi. Roman Kent "Jedynym wyjściem była odwaga".

Rozdział dziewiętnasty

Wielki biznes w Wielkim Jabłku

Bankom w Nowym Jorku było obojętne, kim są twoi rodzice
i skąd pochodzisz; wystarczyło im pokazać wyciągi z konta,
historię firmy i przewidywane zyski!

Prawdziwe życie w wielkim mieście w połowie lat pięćdziesiątych to nie
był piknik. Musiałem się przyzwyczaić do wielu spraw, zaś pierwszą rzeczą,
którą zauważyłem, był fakt, iż nowojorczycy nie uśmiechają się, jeżeli nie ma
po temu powodu. Ich nastawienie było diametralnie różne w porównaniu
z mieszkańcami Atlanty. Nie było też pani Marks, mojej złotej pani Marks,
i nikt nie witał mnie co rano obfitym śniadaniem, wspierającym słowem
i dużą ilością matczynej miłości. Byłem teraz sam i musiałem sam o sie-
bie zadbać w pojedynczym pokoju, który wynająłem na Upper West Side.
Nowy Jork miał też jednak swoje dobre strony. O ile tylko miałem w kie-
szeni trochę pieniędzy, nigdy nie chodziłem głodny. Przy ogromnym wybo-
rze restauracji mogłem jeść, co chciałem i gdzie chciałem. Możliwości
były nieograniczone, od najtańszych do najdroższych na świecie (zwykły
hamburger w Klubie 21 kosztował ponad 25 dolarów! Ale w Gray’s Papaya
można też było dostać dwa świetne hot-dogi i drinka za dolara). Nie mówi-
łem co prawda z południowym zaśpiewem, ale nabrałem upodobania do
południowego jedzenia: smażonego kurczaka, żeberek, racuchów z kuku-
rydzianej mąki i kaszy kukurydzianej.
W Atlancie mój akcent zdradzał we mnie cudzoziemca na obcej ziemi, co
stanowiło wygodne narzędzie handlu. W Nowym Jorku nikt nie zwracał na
to uwagi i nikogo nie obchodziło, skąd pochodzę. W porównaniu z leniwym
tempem życia na Południu Nowy Jork był jak pociąg pospieszny. Subtel-
ności, w tak dużym stopniu rządzące relacjami społecznymi na Południu,
dla nowojorczyków stanowiły zwyczajną stratę czasu. Mieli sprawy do
załatwienia, ludzi do odwiedzenia i trzeba było być stale w ruchu, kiedy

182