Page 320 - Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi. Roman Kent "Jedynym wyjściem była odwaga".

Kiedy negocjacje stały się nie do zniesienia, a Niemcy naprawdę okropni,
porozumiałem się z Benem Meedem i zasugerowałem bojkot następnego
spotkania. Ben zgodził się. Nie pojechaliśmy i to zadziałało. Po spotkaniu,
na którym się nie pojawiliśmy, zadzwonił Lambsdorff i powiedział, że
będzie w Nowym Jorku i chce się z nami spotkać. Powiedzieliśmy mu, aby
przyjechał do biura Amerykańskiego Zgromadzenia. Zaprosiliśmy również
Israela Singera, przewodniczącego komitetu negocjacyjnego.
Lambsdorff ledwie zdążył usiąść, a już groził nam palcem i oskarżał
o wywoływanie antysemityzmu. Niezły początek. Ben i ja, jako gospodarze,
nie mogliśmy zareagować tak, jak naprawdę chcieliśmy. Szybko odparo-
wałem, że artykuły i komentarze w mediach niemieckich nieustannie
donoszą w obraźliwym tonie, że Żydzi dostaną dziesięć miliardów marek.
Ponieważ to nieprawda, której sam Lambsdorff nigdy nie zaprzeczył ani nie
skorygował, jego oskarżenia dowodzą, iż antysemityzm istniał w Niemczech
już wcześniej, i to on się do niego przyczynia, a nie my. Ostatecznie Żydzi
mają przecież otrzymać jedynie 25% wynegocjowanej kwoty.
Lambsdorff zirytował mnie także swoim „projektem ustawy” dotyczą-
cej Inicjatywy Fundacyjnej. Po jego przeczytaniu przez dłuższy czas nie
mogłem się uspokoić. Napisałem do niego list, lecz nigdy nie otrzymałem
odpowiedzi.

5 stycznia 2000

Szanowny Hrabio Lambsdorff!

Właśnie otrzymałem projekt umowy założycielskiej Fundacji
„Pamięć, Odpowiedzialność i Przyszłość”. Swoje refleksje na temat
tej propozycji mogę wyrazić jednym słowem: OBURZAJĄCE!
Konkluzja ta wynika z faktu, iż umowa jest sprzeczna z moim
oglądem sprawy, a także z duchem negocjacji prowadzonych przez
nas w przeszłości. Dla mnie, ocalałego, jest ona całkowicie nie do
przyjęcia i jestem pewien, iż nie zaakceptują jej także inni ocalali.
Moim skromnym zdaniem niniejszy projekt umowy stanowi wła-
ściwie obelgę wobec środowiska ocalałych i pragnę wyrazić swoje
absolutne oburzenie taką propozycją.
Jak Pan wie, nie jestem politykiem, dlatego też użyłem języka
laików, aby oświadczyć bez ogródek, iż tego rodzaju propozycja nigdy
nie zostanie przez nas zaakceptowana. Jeżeli mielibyśmy postąpić
zgodnie z duchem naszych spotkań i szczerych intencji, lepiej byłoby
spalić ten projekt i zacząć od nowa.

320