Page 93 - Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi. Czas Litzmannstadt Getto. Obrazy filmowe.

Lucille Eichengreen. Zabiegi reżysersko-operatorskie umożliwiające zesta-
Kadr z filmu Radegast, wienie i porównanie doświadczeń wyniesionych z getta
reż. B. Lankosz, 2008, ze współczesnymi realiami Bałut obecne są we
udostępniony przez Grupa wszystkich dokumentach operujących motywem wizyty
Filmowa Fargo
Ocalałego w Łodzi. Różni je stopień dosadności w for-
mułowanych tezach i ilość przestrzeni pozostawianej
widzowi do odczytania sensów wynikających z obra-
zowanych zestawień. Dla przykładu w Radegaście tło dla
opowieści Lucille o handlu w getcie stanowią ujęcia
z współczesnego rynku bałuckiego. To, co u Barta
i Lankosza było jedynie delikatną sugestią, w filmie
Štingla stało się założeniem, wokół którego zognisko-
wano całą narrację, co zresztą doskonale oddaje tytuł
filmu, w którym została zlepiona aktualna nazwa dziel-
nicy z historycznie nacechowanym określnikiem – Ba-
łuckie getto.
Konsternację może wzbudzać zestawienie w obrębie
jednego dzieła relacji świadków opowiadających o śmier-
ci w getcie z narzekaniami mieszkańców dzisiejszych
Bałut, dotyczącymi braku kompanów „do kieliszka”.
Podobnie mieszanie uczucia przywołuje zabieg zesta-
wienia relacji na temat gospodarności mieszkańców
getta z materiałami ilustrującymi zaradność bałuciarzy
w zdobywaniu pieniędzy na alkohol. Dosadność Štingla
stała się z jednej strony powodem ataków i niechęci
– film oskarżano o szkalowanie dobrego wizerunku
Łodzi – z drugiej pojawiły się głosy chwalące odwagę

Podróż do ziemi przeklętej 91