Page 417 - Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi. Chava Rosenfarb "Bociany. Opowieść o sztetlu”.
P. 417

Joanna Podolska

             Bociany – miasteczko

             ze wspomnień i snów






             „Wielu żydowskich pisarzy zaczyna opowieść o swoim życiu od sztetla. Tak może
             być także w moim przypadku, choć nie bezpośrednio. Sztetl Kinsk (po polsku
             Końskie) należy do mojej prehistorii, do historii moich dziadków, zarówno ze
                                                                               1
             strony matki, jak i ojca, którzy tam żyli, tam umierali lub tam zostali zabici”
             – napisała Chava Rosenfarb w autobiograficznym eseju zamieszczonym w liter-
                                                                          2
             ackim piśmie „Di Goldene Keyt” wychodzącym w Izraelu w języku jidysz . Była
             już wówczas autorką kilku tomików wierszy, sztuki teatralnej i wydanej trzy
             lata wcześniej monumentalnej powieści o łódzkich Żydach pt.  Drzewo życia,
             opowiadającej o ośmiu miesiącach poprzedzających wybuch II wojny światowej
             i pierwszych miesiącach okupacji, a przede wszystkim o pięciu latach w getcie
             łódzkim aż do jego likwidacji w sierpniu 1944 roku. Książka została przyjęta
             z ogromną życzliwością przez czytelników i krytyków; wielu z nich podkreślało,
             że nie było dotąd nic podobnego w literaturze dotyczącej Holokaustu – nikt nie
             pokazał tematu doświadczenia getta z tylu perspektyw, w tak szeroki sposób
             – a przede wszystkim, że powieść została oparta na osobistych przeżyciach
             autorki.
                Rosenfarb opisała w Drzewie życia losy kilkunastu bohaterów reprezentu-
             jących różne środowiska łódzkich Żydów, od prostych pończoszników z Bałut,
             poprzez robotników reprezentujących różne polityczne partie, po przedstawicieli
             burżuazji przemysłowej, inteligencji i świata artystycznego. Wszyscy oni znaleźli
             się na początku 1940 roku w oddzielonym od reszty miasta getcie utworzonym
             przez Niemców dla żydowskich mieszkańców Łodzi. Pisarka przedstawiła świat
             i czas, w którym przyszło jej żyć przez pięć lat wojny. I choć wiele razy tłumaczy-
             ła, że to literatura fikcjonalna, a nie dokument, krytycy i czytelnicy podkreślali




             1    Chava Rosenfarb, Vanderungen iber inerveynikste kontinentn (notitsn), „Di Goldene Keyt” 88
                (1975), s. 156-168.
             2    Artykuł w przekładzie G. Morgentaler na angielski nosi tytuł: Ramblings through Inner Continents:
                Notes from a Life. Cytaty pochodzą z książki: Confessions of a Yiddish Writer and Other Essays,
                ed. G. Morgentaler, McGill-Queen’s University Press, Montreal-London-Chicago, 2019, s. 79-98.  417
   412   413   414   415   416   417   418   419   420   421   422