Page 86 - Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi. Czas Litzmannstadt Getto. Obrazy filmowe.
P. 86

Podróż do ziemi przeklętej.

            Żydzi zachodnioeuropejscy jako bohaterowie
            dokumentów poświęconych łódzkiemu gettu


            Ewa Ciszewska  —










                                         Spośród filmów dokumentalnych dotyczących Litzmannstadt
                                       Getto  wyjątkową  grupę  tworzą  realizacje,  w  których
                                       pojawia  się  wątek  powrotu  do  getta.  Powrotu  rozu-
                                       mianego w sensie metaforycznym – jako praca pamięci,
                                       którą  wykonują  Ocalali,  tworząc  narracje  dotyczące
                                       pobytu w getcie – jak również powrotu pojmowanego
                                       dosłownie, czyli ponownych odwiedzin miejsca, w któ-
                                       rym niegdyś mieściło się Litzmannstadt Getto.
                                         Na Bałuty, aby wspominać czasy getta, przyjeżdżają
                                       Ocalali pochodzenia polskiego, ale również Żydzi, którzy
                                       zostali przywiezieni do getta z Niemiec, Austrii, Luk-
                                       semburga i z Czech. Dokumenty dotyczące ich pobytu
                                       w getcie, ilustrujące moment powrotu do współczesnej
                                       Łodzi,  staną  się  dla  mnie  centralnym  punktem
                                       zainteresowania.
                                         Świadectwa Żydów zachodnioeuropejskich i z Czech
                                       ujawniają istnienie w getcie odrębnego „kręgu piekła”,
                                       w którym opresja, cierpienie, głód odczuwane były z inną
                                       intensywnością i wrażliwością niż w pozostałych jego
                                       częściach. To swoiste „rozpisywanie cierpienia na głosy”
                                       –  bo  przecież  można  mówić  o  różnych  wymiarach
                                       doświadczenia bycia w getcie – dziecięcym, kobiecym,
                                       cygańskim  etc.  –  nie  ma  na  celu  uprzywilejowania
                                       jednej perspektywy kosztem innej. Zamiarem tkwiącym
                                       za  realizacją  tego  założenia  jest  uwypuklenie
                                       wielogłosowości świadectw Ocalałych oraz zwrócenie
                                       uwagi na krzyżujące się – niekiedy sprzeczne lub wy-
                                       kluczające się – narracje dotyczące pobytu w getcie.
                                       Zwrócę  także  uwagę  na  wątek  nieżydowskich  ofiar
                                       okresu  drugiej  wojny  światowej  –  przetrzymywanych
                                       w Łodzi dzieci z czeskich miejscowości Lidice i Ležáky.


            84         Ewa Ciszewska
   81   82   83   84   85   86   87   88   89   90   91