Page 26 - Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi. "Bałucki słownik 2"

B

24 czerwca 1858 r. W dniu sporządzenia aktu nic jeszcze nie było
gotowe, a na części przeznaczonych pod osadę pól dworskich
zasiano już oziminy. Mimo to już w listopadzie zawarto pierwszą umowę
dzierżawy dwóch działek: jednej przy ul. Zgierskiej, drugiej przy szosie
do Aleksandrowa. Nabywcą był Gustaw Sterzel, lekarz z Łodzi. Przez
cały listopad trwały prace pomiarowe. Na ich podstawie plan podziału
gruntów dworskich na działki budowlane oraz powiązane z nimi działki
rolno-ogrodowe sporządził geometra Borowiecki w styczniu 1858 r.
W lutym zawarto kolejne umowy osadnicze na działki istniejące jeszcze
tylko na mapie. W kwietniu 1858 r. rozpoczęło się wyznaczanie granic
działek na gruncie i wytyczanie pierwszych ulic osady. Zaplanowano
miejsce dla co najmniej 136 domów mieszkalnych. W czerwcu 1860 r.
wybudowano 20 domów. Wiosną 1868 r., po 10 latach istnienia, Bałuty
nowe liczyły 1468 stałych mieszkańców, miały 88 domów mieszkalnych,
głównie drewnianych, parterowych z facjatą.

CIEKAWOSTKA Administracyjnie Bałuty należały do
gminy dominialnej Łagiewniki. Zamierzone w 1857 r. wydzielenie
Bałut w odrębną gminę nie zostało przeprowadzone. W 1864 r., po
reformie podziału administracyjnego, osada Bałuty Nowe znalazła
się w granicach gminy Radogoszcz w powiecie brzezińskim; od 1892 r.
nadzór policyjny nad mieszkańcami osady przekazano policmajstrowi
miasta Łodzi. Bałuty Nowe stały się częścią jednego z czterech, a od
1908 r. – sześciu rewirów policyjnych – rewiru aleksandrowskiego.
Od sierpnia 1915 r. znalazły się w granicach miasta Łodzi.