„Hotel Savoy” to powieść wydana w 1942 roku w Niemczech, debiut wybitnego austriackiego dziennikarza i pisarza żydowskeigo pochodzenia Josepha Rotha. Jego kariera zawodowa rozpoczęła się po I wojnie światowej, w której uczestniczył jako ochotnik. Po wojnie Roth poświęcił się dziennikarstwu, współpracując z najważniejszymi gazetami w Wiedniu i Berlinie, w tym z „Frankfurter Zeitung”. Roth był początkowo zafascynowany ideami komunistycznymi, jednak jego podróże do Związku Radzieckiego jako korespondenta szybko zmieniły jego poglądy. Stał się zagorzałym monarchistą i wielkim zwolennikiem Habsburgów.

Głównym bohaterem powieści jest Gabriel Dan, który po zakończeniu wojny oraz trzyletnim pobycie w niewoli syberyjskiej przybywa do miasta leżącego na pograniczu Wschodu i Zachodu. To przemysłowe centrum, będące symbolicznym miejscem zderzenia kultur, staje się dla niego chwilowym przystankiem – zatrzymuje się w tytułowym Hotelu Savoy. Chociaż autor nie wskazuje wprost nazwy miasta, kontekst fabularny sugeruje, że jego literackim pierwowzorem jest Łódź – miasto o niepowtarzalnej atmosferze, pełne kontrastów, które doskonale oddaje różnorodność i dynamikę ówczesnej epoki.

„Hotel Savoy” stanowi rozbudowaną metaforę drogi na Zachód, której wędrówka jawi się jako błędny szlak wiodący na pustynię, coraz dalej od Ziemi Obiecanej, niczym podróż do Sodomy. Sam hotel, z jego piętrami ułożonymi zgodnie z porządkiem społecznym, przypomina kręgi dantejskiego piekła, symbolizując upadek, zatracenie i śmierć. Struktura powieści przypomina scenariusz filmowy, w którym obrazy i sekwencje nakładają się na siebie, tworząc dynamiczną, niemal filmową narrację. Paradoksalnie, Roth – zagorzały przeciwnik kina – konstruuje dzieło, które można odbierać jako złożoną mozaikę, gdzie fragmenty, szczegóły i obrazy, pełne precyzji charakterystycznej dla Neue Sachlichkeit, budują realistyczny, ale zarazem niestabilny świat. Jak u Chagalla, gdzie elementy żydowskiej kultury wkomponowane są w chaotyczny świat paryskiego modernizmu, tak w „Hotelu Savoy” nowoczesność miesza się z epicką archaicznością motywów żydowskich. Wśród tych symboli pojawiają się postaci, takie jak obojętni żebracy, handlarze walutą, dziwny pogrzeb odbywający się podczas zamieszek, żydowski cmentarz czy majestatyczny milioner Bloomfield, który pozostał nieskażony wpływem Zachodu.

Julia Góral                                    

2aaaaa

Agnieszka Osiecka -poetka, pisarka, reżyserka i dziennikarka. Autorka ponad dwóch tysięcy tekstów piosenek, skeczy i utworów scenicznych. Urodziła się w Warszawie 09.10.1936r. Córka pianisty Wiktora Osieckiego i
Marii z domu Sztechman.  Studiowała na Wydziale Dziennikarskim Uniwersytetu Warszawskiego i na Wydziale Reżyserii Filmowej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej w Łodzi (1957-1962). Gdzie wyreżyserowała filmową etiudę „Słoń” jako pracę dyplomową. Odbyła praktykę na planie „Niewinnych czarodziejów” Andrzeja Wajdy. 

Związana była ze ,,Studenckim Teatrem Satyryków”, jako autorka tekstów i piosenek, napisała 166 utworów. W latach 1954-1957 publikowała teksty, eseje i reportaże w ,, Głosie Wybrzeża”, ,,Nowej Kulturze”, ,,Sztandardzie Młodych”, ,, Po prostu”, ,,Literaturze”, ,,Kulturze” i „Polsce”, pisała także reklamy dla Telewizji Polskiej. Członkini ,,Stowarzyszenia Pisarzy Polskich”, prowadziła ,, Radiowe Studio Piosenki”, gdzie poznała wielu muzyków i kompozytorów. To ona
wprowadziła na profesjonalne estrady późniejsze gwiazdy : Ewę Demarczyk, Marylę Rodowicz, Wojciecha Młynarskiego, Skaldów, Alibabki czy Marka Grechutę. Jan Kott określił ją ,,poetką złamanego koloru” teksty jej piosenek zajmują trwałe miejsce w historii polskiej muzyki rozrywkowej. ,,Okularnicy”, ,,Nim wstanie dzień”, ,,Na całych jeziorach - ty”, ,,Nie spoczniemy”.

Najbardziej znane przeboje to: ,, Bossanova do poduszki”, ,,Cyrk nocą”, ,,Damą być”, ,,Dziś prawdziwych Cyganów już nie ma”, ,,Ludzkie gadanie”, ,,Nie ma jak pompa”, ,,Niech żyje bal”, ,,Polska Madonna”, ,,Sing-sing”, ,,Jadą wozy kolorowe”, a przede wszystkim ,, Małgośka” która w plebiscycie 2020 roku z okazji jubileuszu 95-lecia Polskiego Radia zajęła pierwsze miejsce wśród 95 piosenek. Głosowało na nią ćwierć miliona słuchaczy.
Autorka piosenek do filmów ,,Prawo i pięść”, ,,Czterej pancerni i pies”, ,,Gangsterzy i filantropi” oraz ,,Małżeństwo z rozsądku”, tekstów piosenek do motywów przewodnich filmów ,,Noce i dnie” oraz ,,Jan Serce”, piosenek dla kabaretów „Bim-Bom”, „Piwnica pod Baranami”, „Pod Egidą”, Studencki Kabaret Satyryków i Kabareciku Olgi Lipińskiej.

Muzykę do jej tekstów komponowali: Seweryn Krajewski, Adam Sławiński, Krzysztof Komeda, Zygmunt Konieczny. Jak podkreślała ulubionymi wykonawcami byli: Kalina Jędrusik, Maryla Rodowicz, przyjaciółka- Magda Umer, Seweryn Krajewski, Krystyna Janda, Skaldowie. Ale oprócz nich teksty jej śpiewali: Violetta Villas, Edmund Fetting, Edyta Górniak, Stanisław Sojka, Ewa Bem czy Urszula Sipińska.

Próbowała różnych gatunków literackich: widowiska muzyczne, monodramaty, powieści, wiersze, powiastki dla dzieci i młodzieży, słuchowiska radiowe. Sztuki teatralne min.: ,,Niech no tylko zakwitną jabłonie” -Teatr Ateneum z którym była związana przez wiele lat. Pozostawiła po sobie oprócz przepięknych tekstów które były, są i zawsze będą na topie, nieumiejętność i niechęć do udowadniania innym. Trzy małżeństwa, liczne romanse, przeplatane momentami depresji i euforii. Zmarła 7 marca 1997 w Warszawie, pochowana na cmentarzu na Powąskach.

Ciekawostki :

•  Przyjaciółka Magda Umer uważa, że wszystkie teksty są jej autobiografią. 
• 1996 rok IV Krajowy Festiwal Piosenki w Opolu, nagroda Ministerstwa Kultury i Sztuki za
  piosenkę ,,Na całych jeziorach-ty” i druga nagroda w koncercie premier za ,,Dookoła noc się
  stała”.
• ,,Okularnicy”- tekst stał się hymnem młodej inteligencji
• Dorobkiem Agnieszka Osieckiej zajmuje się założona przez córkę Agatę Passent ,,Fundację
  okularnicy”.
• Pośmiertnie odznaczona Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
• W 1997 r., po śmierci autorki, jej imię otrzymały: studio koncertowe Programu III Polskiego Radia w Warszawie, Teatr Atelier w Sopocie oraz nagroda dla uczestników konkursu Olsztyńskie Spotkania Zamkowe „Śpiewajmy Poezję”.
• Od 1998 r. organizowany jest przez przyjaciół autorki konkurs amatorów na interpretację jej piosenek pod nazwą’’ Pamiętajmy o Osieckiej’’.

JA mam Ty nie olelelele