Kino na ulicy Krawieckiej 3 w Łodzi było jednym z miejsc kulturalnych, które działały w getcie łódzkim podczas II wojny światowej. Getto łódzkie, utworzone w 1940 roku, stało się miejscem zamieszkania dla tysiący Żydów, którzy zostali przymusowo przesiedleni z różnych regionów miasta, Polski a nawet Europy. W tak trudnych warunkach, jakich doświadczali mieszkańcy getta, miejsca takie jak kino i domy kultury odgrywały ważną rolę w życiu społecznym, oferując chwilę ucieczki od codziennych dramatów i tragedii.
Kino po wojnie nazwane “Halka” było jednym z niewielu miejsc, gdzie można było zobaczyć filmy, które w pewnym stopniu łagodziły ciężką, rzeczywistość. Projekcje filmowe stanowiły formę rozrywki, ale także były ważnym elementem zachowania kultury i tożsamości w obliczu zagłady. Mimo panującego terroru, mieszkańcy getta organizowali różne wydarzenia kulturalne, które miały na celu podtrzymanie ducha wspólnoty i nadziei. Jednakże, w miarę postępującej sytuacji wojennej i narastających represji, działalność kulturalna w getcie stawała się coraz bardziej ograniczona. Wiele z kin, w tym to na Krawieckiej, zostało zamkniętych, a mieszkańcy zmuszeni byli do zmagania się z coraz bardziej dramatyczną rzeczywistością. Dziś pamięć o tych miejscach jest kultywowana poprzez różne inicjatywy mające na celu przypomnienie o tragicznych losach społeczności żydowskiej w Łodzi oraz o ich walce o przetrwanie w obliczu niewyobrażalnego cierpienia.
Halkę zamieniono w supermarket w roku 2016, lecz z tyłu sklepu znajdują się także mieszkania zamieszkane przez ludzi. Kino na Krawieckiej 3 to symbol nie tylko zamknięcia, ale także oporu i chęci do życia w trudnych czasach. Współczesne badania i dokumentacje tych miejsc pomagają w zachowaniu pamięci o ich znaczeniu i roli, jaką odegrały w historii Łodzi i całej Polski.
Zdjęcia i tekst Amelia Ciesielska
