Page 11 - Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi. "Bałucki słownik 2"

(Lwowska). Gdy w sierpniu 1915 r. okupacyjny nadburmistrz Łodzi wcielił
Bałuty do miasta, zaszła potrzeba uporządkowania nazewnictwa ulic, tym
bardziej, że takie same nazwy powtarzały się na powiększonym obszarze
miasta kilkakrotnie (Graniczna, Zielona, Ogrodowa).

W maju 1918 r. magistrat powołał komisję, której zadaniem było
zaproponowanie systemowego uporządkowania nazewnictwa. Jej prace
zakończyły się w maju 1920 r. uchwaleniem nowych urzędowych nazw
dla 65 ulic. Dla zachodniej części Bałut przyjęto serię nazw pochodzących
od określeń geograficznych związanych z ziemiami odbudowującej
swą państwowość Polski (wtedy powstały m.in.: ul. Orawska, Karwińska,
Pucka). Drugą falę zmian nazewnictwa przeżyły Bałuty w listopadzie
1932 r. Nadawano wówczas miana pochodzące od nazw zawodów (stąd
ul. Ciesielska, Drukarska, Piekarska, Krawiecka). Kolejna fala zmian przyszła
w roku 1955 i objęła ulice zabudowane wielorodzinnymi, monumentalnymi
blokami nowych osiedli. Nowe nazwy wprowadzały atmosferę idei „nowych
czasów” i komunistycznych bohaterów (Współzawodnicza, Przodowników
Pracy, Róży Luksemburg). Rok 1990 przyniósł kres istnieniu części tych
najnowszych nazw, w ich miejsce upamiętniając bojowników zwalczających
dominującą wcześniej opcję polityczną. Działalność niektórych spośród
tych nowych patronów okazała się jednak na tyle kontrowersyjna,
że chyłkiem „odwołano” ich z patronowania ulicom. Los taki spotkał
Józefa Kurasia pseudonim „Ogień”, który tylko na dziewięć lat zastąpił
Różę Luksemburg, po czym ulicę nazwano Złotniczą.