Page 293 - Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi - Chava Rosenfarb. Drzewo życia - tom pierwszy.

Wuj Estery, Chaim Pończosznik, mieszkał w drugiej bramie, w głębi dużego ha-
łaśliwego podwórza przy ulicy Lutomierskiej, którą bałuccy Żydzi nazywali ulicą
Hoklową. Brama, dokładnie tak jak wszystkie pozostałe wejścia z podwórza,
była ciemna. Krzywe, wydeptane, drewniane schody prowadziły w głąb ponurego
korytarza. Tam zaś znajdowało się mnóstwo drzwi, ale próżno było ich wypatry-
wać. Można było jedynie usłyszeć dobiegające stamtąd odgłosy rozmów, brzęk
zmywanych naczyń, płacz dzieci, a także śpiew. Wszystkie te dźwięki spotykały
się w ciemności korytarza i napełniały go życiem.
Każdy mieszkaniec domu, kierując się hałasem dobiegającym zza wszystkich
drzwi, wiedział dobrze, gdzie powinien skierować kroki, a jego dłoń szybko od-
najdywała właściwą klamkę. Wizytówki nie były tu konieczne, więc i z ciemności
nic sobie nie robiono.
Jednak dla kogoś obcego nie było to już takie proste. Gdyby nawet potrafił
się tu odnaleźć, kierując się odgłosami dobiegającymi zza każdych drzwi, nie
mógł przecież wiedzieć, że pusty z pozoru korytarz nie był wcale taki pusty, jak
się wydawało, i że pomiędzy drzwiami Hersza Bera Kamasznika a drzwiami
Berkowicza, łęczyckiego magida, stała wielka, stara, brzuchata komoda, zaj-
mująca połowę szerokości korytarza. Jeśli obcy miał szczęście, stłukł sobie
co najwyżej kolano lub obił bok. Gorzej było, gdy komoda wystającą krawędzią
wbijała się wprost w brzuch nieznajomego. Zginał się wtedy wpół, biedaczysko,
od niespodziewanego bólu i dostawał na dokładkę „całusa” w czoło od jednego
z leżących na komodzie naczyń… Poturbowany pragnął zazwyczaj jak najciszej
przejść dalej, jak gdyby zawstydzały go otrzymane razy, ale komoda na to nie
pozwalała. Wpadała w złość i wszczynała harmider, całkiem tracąc cierpliwość.
Wszystkie garnki i miski, wszystkie blaszane patelnie, stare widelce, łyżki, noże,
które tutejsze gospodynie zwykły w niej gromadzić, rozdzwaniały się, powiada-
miając cały dom, że ktoś przyszedł. 291