Page 119 - Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi - Chava Rosenfarb. Drzewo życia - tom pierwszy.

później chciałem zrobić sobie nowe sanki, więc powiedziałem to wujowi. Na to
wuj, że na strychu ma stare płozy, na których kiedyś woził mąkę. „Idź na górę”
– mówi do mnie. „Weź sobie te płozy i zrób nowe sanki”. Wchodzę na strych, aby
je zabrać, i znajduję kasetkę ze sztabkami złota. Złodzieje zgubili ją w czasie
ucieczki. Okazało się jednak, że wuj nie może jej otworzyć, więc posłał mnie po
Kulawego Króla. I tutaj właśnie chcę panu o nim opowiedzieć, panie Cukerman.
Prowadził on szkołę dla złodziei u siebie w domu, w drugiej oficynie, a ja wpad-
łem do niego akurat w samym środku lekcji. Jak tylko mnie zobaczył, oko mu
zabłysło. Wskazał mi miejsce obok siebie i kontynuował „wykład”. Wtedy właśnie
omawiał ze swoimi studentami bardzo ważny problem: co robić, gdy idzie się
okraść dom i w tym celu należy otworzyć drzwi, w których dziurce od wewnątrz
jest umieszczony klucz? Kulawy Król zaraz udzielił swoim uczniom porady, ale
nie była to taka sobie zwyczajna porada, gdyż przygotował kawałek drzwi z zam-
kiem, by urządzić pokaz. A więc – wpycha się drut do dziurki w zamku i najpierw
przekręca się nim klucz, a następnie, już będąc w środku, tym samym kluczem
zamyka się drzwi. Gdy to zademonstrował, to aż otworzyłem usta ze zdumienia.
Słyszy pan? Bo zrobił to tak zgrabnie i sprytnie! Po lekcji podszedł, uszczypnął
mnie w policzek i zapytał, jak mi się podobają jego sztuczki. Powiedziałem mu,
po co przyszedłem. Usłyszawszy, że wuj Henech czeka na niego, natychmiast
złapał swoje narzędzia i zszedł ze mną do piekarni. Wziął drucik, przekręcił go
w kasetce, po czym wieczko otworzyło się jakby nigdy nic. Oto Kulawy Król, panie
Cukerman. No to teraz już pan wie, w jakim towarzystwie się wychowywałem.
Samuel nie żałował go. Przysłuchiwał się słowom Szolema z dziwnym, zachłan-
nym zaciekawieniem. Oczywiście czytał i słyszał o podobnych typach, ale wydawali
mu się o wiele okropniejsi i bardziej odrażający niż teraz, gdy słuchał o nich z ust
tego chłopca. Coś pociągającego i kuszącego było w surowości takiego życia.
– I kto jeszcze przychodził do pańskiego wuja?
Szolem zmrużył oczy:
– Podoba się panu ta kompania?
– Ciekawi mnie.
– Tak, słuchanie o tym może być ciekawe, ale nie życie tutaj. Widzi pan, proszę
spojrzeć. To Rudolf Walentino . Nazywają go tak, ponieważ jest przystojnym
48
mężczyzną. Jest księciem wszystkich chłopaków z półświatka. W oficynie pod
lokalem Kulawego Króla mieszka Fajwisz Konował, który leczy konie, a Rudolf
Walentino to jego wychowanek. Z zawodu jest furmanem, wozi mięso w furgonie
z blaszanym dachem, a na naszym podwórku ma własną stajnię. Jest tu kilka
stajni, do których schodzą się wszyscy chłopcy z ferajny. Podnoszą tam ciężary
i próbują swych sił. Panie Cukerman, to im zawdzięczam silną rękę. Jak byłem

48 Przydomek inspirowany postacią Rudolfa Valentino (1895–1926) – najbardziej znanego amanta
kina okresu niemego. 117