Miejsce urodzenia: Łódź 
Data urodzenia: 25 lipca 1924 
Data śmierci: 8 sierpnia 1943 
Miejsce śmierci: Łódź 

Sierakowiak Dawid (25.07.1924 Łódź – 08.08.1943 Łódź) – autor pamiętnika. Dawid Sierakowiak był synem Majlecha i Sury Churgiel, miał siostrę Natalię "Nadzię" (urodzoną w 1927r.). Uczył się w szkole powszechnej, następnie dostał stypendium na kontynuowanie nauki w II Gimnazjum Męskim Towarzystwa Szkół Żydowskich w Łodzi. Szkoły jednak nie ukończył, ponieważ wybuchła II wojna światowa. Pochodził ze średniozamożnej rodziny, przed wybuchem II wojny światowej mieszkał wraz z rodziną w nowoczesnym osiedlu wzniesionym w latach 1930-1932 przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych przy ul. Sanockiej. Ojciec Dawida pracował w sklepie meblowym, matka Dawida choć miała wpisany w dokumentach zawód "krawcowa" prawdopodobnie nie pracowała zajmując się domem. Ojciec Dawida, Majlech Sierakowiak pochodził z Łodzi (ur. w 1892r.) jako najmłodsze dziecko Abrama-Aby oraz Rojzy z Grynsztajnów. Posiadał trzech braci: Szlamę-Dawida, Gersza i Arona Wolfa oraz starszą siostrę - Surę. Większość rodzin braci mieszkała niedaleko siebie na południowych obrzeżach Łodzi. Co ciekawe, w Księgach Ludności Stałej miasta Łodzi widnieje przy wszystkich członkach rodziny nazwisko zapisane Sierakowiak vel Sierakowicz. 
Rodzice Dawida zarejestrowali ślub w styczniu 1922r. w Urzędzie Stanu Cywilnego w Pabianicach. Sura Ajdla Churgiel, córka Dawida i Bajli. Rodzina wywodziła się z Rubieżewic (miasteczka w guberni mińskiej cesarstwa rosyjskiego). 
2 marca 1940r. razem z całą rodziną Dawid został zamknięty w getcie w jednym z pokojów mieszkania przy ul. Sanockiej. Dawid i Natalia już bez rodziców (Sura została zagazowana w Chełmie nad Nerem we wrześniu 1942r., a Majlech zmarł z głodu 6 marca 1943r. w getcie) przeprowadzili się wraz z ciotką Esterą i jej córkami Nachą i Chaną na ul. Wawelską w lipcu 1943 r.

Swój dziennik Dawid zaczął pisać już w 1939 r. i kontynuował go nawet po trafieniu do getta łódzkeigo. Opisywał zdarzenia z życia swojej rodziny oraz codzienne życie getta i walkę o przetrwanie. Do jesieni 1941r. uczęszczał do funkcjonującej w getcie szkoły średniej i pracował jako korepetytor. Należał również do socjalistyczno-komunistycznej organizacji młodzieżowej. Przed wojną działał również w syjonistycznej organizacji Haszomer Hacair. Na skutek przesiedlenia do getta łódzkiego ponad 20 tys. Żydów z Europy Zachodniej zawieszono szkolnictwo żydowskie. Po tym wydarzeniu został skierowany do pracy w zakładzie rymarskim, a od sierpnia 1942r. – do pracy biurowej w „Arbeitseinsatz” Wydziału Personalnego przy ul. Lutomierskiej, gdzie pracował do śmierci. Dawid zmarł z wycieńczenia w sierpniu 1943 r., został pochowany na cmentarzu żydowskim przy ul. Brackiej. Po wojnie odnaleziono 5 zeszytów z dziennikiem Sierakowiaka. Autora „Dziennika” upamiętnia tablica od strony wewnętrznej muru cmentarza przy ul. Brackiej ufundowana przez Konrada Turowskiego. Historia odnalezienia dzienników nie jest jednoznacznie opisana. Najpewniej na skutek pożogi wojennej nie odnaleziono wszystkich dzienników. Naukowcy nie są zgodni co do tego jak i gdzie przetrwały. Pierwsze dwie części zostały odkryte w latach 50 XX w., natomiast trzy kolejne w latach 60 XX w. Obecnie dwa początkowe tomy dzienników Dawida Sierakowiaka przechowywane są w Żydowskim Instytucie Historycznym, pozostałe zaś znajdują się w Muzeum Pamięci Holokaustu w Stanach Zjednoczonych.