Julian Tuwim (1894–1953) był jednym z najwybitniejszych polskich poetów, tłumaczy i satyryków XX wieku. Urodził się w Łodzi w rodzinie żydowskiej. Studiował filologię klasyczną na Uniwersytecie Warszawskim, a jego pierwsze utwory literackie zaczęły się ukazywać już w czasie studiów. Był jednym z twórców grupy poetyckiej Skamander, obok Jana Lechonia, Jana Staffa i innych. 
Tuwim zdobył popularność dzięki swojej twórczości łączącej liryzm, humor i zaangażowanie społeczne. Jego wiersze były pełne dowcipu, ironii, a zarazem poruszały ważne kwestie społeczne i polityczne. W dorobku Tuwima znajdują się
zarówno wiersze dla dzieci (np. „Lokomotywa”, „Rzepka”), jak i utwory dla dorosłych, często satyryczne, w których krytykował ówczesną rzeczywistość polityczną i społeczną. 
Jako tłumacz, Tuwim przekładał dzieła takich autorów jak Baudelaire, Apollinaire czy Shakespeare. Po II wojnie światowej osiedlił się w Warszawie, gdzie współpracował z różnymi czasopismami. Tuwim zmarł w 1953 roku, pozostawiając po sobie bogaty dorobek literacki, który do dziś pozostaje ważną częścią polskiej literatury.