Krzysztof Kieślowski ( 27.06.1941-13.03.1996) – polski reżyser i scenarzysta filmowy, przedstawiciel nurtu zwanego kinem moralnego niepokoju, kawaler Orderu Sztuki i Literatury.

Swoją karierę reżyserską rozpoczął jako dokumentalista, jednak wraz z upływem czasu zaangażował się w realizację filmów fabularnych. Krzysztof Kieślowski swym talentem na trwałe zapisał się w historii kinematografii. Zanim rozpoczął naukę na wydziale reżyserii w Łodzi, pracował jako garderobiany (m.in. Łomnickiego, Dziewońskiego, Bardiniego) w Teatrze Współczesnym w Warszawie.
Karierę rozpoczął od krótkich filmów dokumentalnych. Z czasem jego nazwisko zaczęto kojarzyć z "kinem moralnego niepokoju". Obrazem "Podwójne życie Weroniki" odszedł od tematyki związanej z problemami współczesnej Polski. Tak rozpoczęła się jego kariera międzynarodowa. Największą sławę przyniósł Kieślowskiemu tryptyk "Trzy kolory", za który otrzymał wiele prestiżowych nagród.
Oryginalne filmy Kieślowskiego ukazują specyficzne, destrukcyjne relacje międzyludzkie, cechuje je charakterystyczny, niepowtarzalny klimat, nastrojowość i artyzm. Jako wielki autorytet w dziedzinie filmu wykładał reżyserię i scenopisarstwo na uczelniach w Katowicach, Berlinie, Helsinkach, Łodzi. Sporadycznie działał też jako reżyser teatralny. Jego wczesna twórczość fabularna składała się z filmów ukazujących rzeczywistość ówczesnej Polski (Personel, Blizna, Amator, Przypadek). Potem, dzięki adwokatowi i scenarzyście Krzysztofowi Piesiewiczowi – późniejszemu stałemu współpracownikowi – zwrócił się ku motywom metafizycznym. Jego dorobek wzbogacił się o filmy psychologiczne podejmujące tematy moralne i egzystencjalne (telewizyjny cykl filmowy Dekalog, Podwójne życie Weroniki, trylogia Trzy kolory). Zmianie uległa także estetyka. O ile wczesna faza twórczości Kieślowskiego charakteryzowała się ascezą formalną na wzór dokumentów, o tyle późna cechowała się wyszukanymi zabiegami wizualnymi.

Za wybitny wkład do kultury ruchomego obrazu został w 1990 r. honorowym członkiem Brytyjskiego Instytutu Filmowego, a w 1995 r. członkiem Akademii Filmowej w USA. W 1994 r. podjął decyzję o zakończeniu swojej kariery filmowej. 13 marca 1996 roku w warszawskim szpitalu zmarł w wyniku nieudanej operacji serca. Miał zaledwie 55 lat. Jego śmierć pogrążyła w smutku i żałobie tysiące przyjaciół oraz miliony widzów jego filmów w Polsce i na całym świecie. Sporadycznie działał też jako reżyser teatralny. Jego wczesna twórczość fabularna składała się z filmów ukazujących rzeczywistość ówczesnej Polski (Personel, Blizna, Amator, Przypadek). Potem, dzięki adwokatowi i scenarzyście Krzysztofowi Piesiewiczowi – późniejszemu stałemu współpracownikowi – zwrócił się ku motywom metafizycznym. Jego dorobek wzbogacił się o filmy psychologiczne podejmujące tematy moralne i egzystencjalne (telewizyjny cykl filmowy Dekalog, Podwójne życie Weroniki, trylogia Trzy kolory). Zmianie uległa także estetyka. O ile wczesna faza twórczości Kieślowskiego charakteryzowała się ascezą formalną na wzór dokumentów, o tyle późna cechowała się wyszukanymi zabiegami wizualnymi.

Szymon Zbiega