W latach 40. XIX w. tkacz Franciszek Pitschmann wybudował na narożnej działce znajdującej się przy skrzyżowaniu Piotrkowskiej z ulicą Dzielną parterowy drewniany dom z murowaną przybudówką. Od lat 60. tego samego wieku właścicielami posesji była rodzina Fischerów. W 1876 roku, na zlecenie Franciszka Fischera, posiadacza fabryki włókienniczej, w miejscu drewnianego domu wybudowano trzykondygnacyjną eklektyczną kamienicę. Autorem projektu był łódzki architekt Hilary Majewski. Na przełomie XIX i XX w. w kamienicy znajdowało się dziewięć sklepów, m.in. skład wędlin rodziny Rassalskich, a od ok. 1900 roku delikatesy Maurycego Sprzączkowskiego oferujące wina i towary kolonialne oraz prowadzone również przez Sprzączkowskiego przedstawicielstwo handlowe składów herbaty „Piotra Orłowa”. W dwudziestoleciu międzywojennym w budynku istniał m.in. kantor fabryki włókienniczej należącej do Mozesa Klajmana. Kamienica należała do rodziny Fischerów co najmniej do połowy lat 20. XX wieku. Po II wojnie światowej władze sowieckie odebrały właścicielom budynek, umieszczając na jego parterze punkty handlowo–usługowe. W 2015 roku podjęto decyzję o rewitalizacji kamienicy. Rok później, obok wymiany dachu i wzmocnienia stropów, odnowiona została elewacja frontowa wraz z odtworzeniem detali architektonicznych.
Dlaczego ten budynek?
Wybraliśmy tę kamienicę ze względu na jej unikatowość. Jest ona zbudowana w stylu eklektycznym. Posiada piękne renesansowe zdobienia, takie jak na przykład głowy lwów na zwornikach. Okna na wyższych piętrach budynku otoczone są pilastrami. Na pierwszym piętrze podtrzymują one ozdobione roślinnością łuki, natomiast na drugim piętrze wspierają łuki o innym stylu. Góra kamienicy zakończona jest gzymsem z fryzem arkadowo-konsolowym. Piaskowy kolor budynku połączony z zielonymi elementami i różnorodność zastosowanych stylów wyróżniają kamienicę spośród innych budynków na ulicy Piotrkowskiej.
Autorzy: Olesienkiewicz Grzegorz i Filip Raniewicz
