Maria Simonowicz rodziła się w 1925 r. w Łodzi. Jej ojciec pracował jako buchalter w fabryce tekstylnej, a matka zarabiała na życie szyciem. Mieszkała przy ul. Andrzeja 35. Uczyła się w Gimnazjum im. Marii Konopnickiej przy Wólczańskiej 123. W 1940 r. wraz z matką została przesiedlona do getta i zmieniła adres na Tokarzewskiego 25. Tam pracowała w zakładzie gorsetowym i dywanowym, a matka w krawieckim.
Pod koniec roku 1942 Maria dostała pracę przy rozdawaniu kartek żywnościowych, dzięki czemu należały się jej dwa przydziały i mogła utrzymać siebie i matkę. Podczas likwidacji getta w sierpniu 1944 r. została wraz z matką wywieziona do Auschwitz, tam obie kobiety zostały rozdzielone. Następnie Maria została wywieziona do Kudowy-Zdroju gdzie pracowała w szlifierni już do końca wojny.
W maju 1945 r. wróciła do Łodzi. Po otrzymaniu listu od ciotki wyjechała do niej do Moskwy i zamieszkała na stałe.
Po raz pierwszy po wojnie przyjechała do Łodzi w 2004 roku na obchody 60 rocznicy likwidacji łódzkiego getta.
Źródła:
Joanna Podolska, „Gazeta Łódzka” z dn. 21.08.2009 r.