Rachela Grynfeld urodziła się 2 stycznia 1925 r. w Łodzi. Jej rodzice byli właścicielami kamienicy przy alei Tadeusza Kościuszki 26. Mieszkała przy Starym Rynku 3. Ukończyła szkołę powszechną, a następnie kontynuowała naukę w żeńskim Gimnazjum Towarzystwa Żydowskich Szkół Średnich przy ul. G. Piramowicza 6. Do wybuchu wojny ukończyła w niej dwie klasy - III i IV gimnazjalna. Potem szkołę zamknięto.
W 1940 r. wraz z rodzicami została przesiedlona do getta. Początkowo kontynuowała naukę w gimnazjum, następnie została zmuszona do podjęcia pracy. Pracowała w różnych fabrykach m. in.: dywanów, wyrobów metalowych oraz w pracowni kapeluszy.
W sierpniu 1944 r. została wywieziona do Auschwitz. Dwa miesiące później przewieziono ją do obozu Halbstadt-Laper w Sudetach. Pracowała tam przy produkcji broni do maja 1945 r. W czerwcu 1945 r. powróciła do rodzinnego miasta. Zamieszkała przy Kościuszki 26. Próbowała kontynuować naukę, jednak nie udało jej się ukończyć szkoły i otrzymać matury. W marcu 1946 r. wyjechała do Niemiec. Rok później z powrotem wróciła do Łodzi. Pracowała ucząc języka hebrajskiego na letnich koloniach przygotowujących dzieci do wyjazdu do Izraela, a następnie w żydowskim przedszkolu oraz szkole. W październiku 1956 r. pojechała do Izraela. Tam pracowała do 1985 r. w przedszkolu WIZO. Obecnie działa społecznie w WIZO oraz Yad Vashem.
Wyszła za mąż za Eliezera Grynfelda (również ocalałego), wspólnie napisali książkę autobiograficzną Gwizd życia. Z tego związku urodziło się dwoje dzieci. Odwiedzili kilkakrotnie Łódź m. in. podczas obchodów 60 i 65 rocznicy likwidacji Litzmannstadt Getto. W rodzinnym mieście ma swoje drzewko w Parku Ocalałych.
Źródła:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Rachel_Grynfeld